သရဲၿမိဳ႕
ပက္လက္လန္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ၿပင္မွာ
၀မ္းယားထိုး ၾကယ္ေလးေတြလင္းလက္လို႕
၀တ္လစ္စလစ္ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္
ထေအာ္တဲ့ အခ်ိန္
အထီးက်န္အုတ္ဂူေတြ လွဳပ္ရွားလာခဲ့တယ္။
က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ အၿပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႕
ေလာကၾကီးကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကတယ္။
အေလာင္းေကာင္ေတြထထိုင္ၿပီး
နက္နက္ခင္းရဲ႕အလွကို
အရိအခြ်ဲေတြနဲ႕ဖုန္းလႊမ္းလိုက္ၾကတယ္။
သစ္ရြက္ေၿခာက္ေတြလည္း ၿပန္႕က်ဲေနၿပီး
တစ္ေလာကလံုး ေၿခာက္တိေၿခာက္ၿခား။
သရဲကားတစ္ကားၾကည့္ရသလို ခ်က္ခ်က္နဲ႕
နာရီလက္သံက တိတ္ဆိတ္ေနရတဲ့ထဲ
အလိုက္မသိစြာ ၿမည္တြန္ေတာက္တီးေနတယ္။
"အားးးးး"
ေဟာ ၾကည့္ ေၿခာက္ၿခားစရာအသံတစ္သံ....။
အားလံုးက ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတယ္။

"ေဒါင္ ေဒါင္"
မနက္၅နာရီ နာရီအခ်က္ေပးသံ..။
ေဖ်ာ့တိေဖ်ာ့ဖတ္ အလင္းေရာင္နဲ႕တူ
အားလံုးက ေမွးမွိန္ၿပီးေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။

OkIsU

ကိုေနဘုန္းလတ္သို႔ ….
ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ … ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္ အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ ..။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

OkIsU

ခြင့္ယူၿခင္း
အားလံုးကို က်ေနာ္ခြင့္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္းခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီရက္ပိုင္းအားနည္းေနတာနဲ႕ နားလိုက္တာ ပို႕စ္
ေတာင္မတင္ၿဖစ္ဘူး။ အားလံုးဘဲေခြးလႊတ္ေပးၾကပါဗ်ာ။ ဒီေန႕ အဖ်ားကတက္လာေတာ့ ပိုစ့္တင္မယ္လို႕စိတ္ကူး
ထားတာ မတင္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ၀တၱဳၿပန္ဆက္ၿဖစ္မွာပါ။ အားလံုးဘဲ ေစာင့္ေနရတဲ့
အတြက္ က်ေနာ္ဘက္က အရမ္းေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ အားလံုးလည္း က်န္းမွာေရးဂရုစိုက္ၾကပါ။ ေနာက္တစ္
ပတ္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့...။



OkIsU

ပိစိေကြးမ်ား

က်ေနာ္ရဲ႕ ၁ႏွစ္ၿပည့္ေမြးေန႕တုန္းကပံု (ဘယ္ေငးေနပါလိမ့္)

တစ္ခါက ခံုတန္းေလးမွာေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ထိုင္ၿပီး ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္...

ေဟ့ေကာင္ထိန္လင္းေအာင္ ဘယ္ေကာင္မေလးကိုေငးေနတာလည္း :P

ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္ဆိုရင္ ပဲမ်ားဖို႕ကအဆင္သင့္ဘဲ

ဘယ္သြားသြား အစားနဲ႕ပါးစပ္နဲ႕မၿပတ္တဲ့က်ေနာ္...

ထိပ္ဆံုးကေဟမန္က်ေနာ္အမ(ငယ္ငယ္ကက်ေနာ့အမကို စကားလိုက္ေၿပာတဲ့ေကာင္ေတြမွန္သမွ် က်ေနာ္လက္သံၿမည္းဖူးတယ္)

အလယ္ကက်ေနာ္ေမာင္ သားငယ္ေခၚဗလ ( မိသားစုအားလံုးထဲမွာ သူကဗလ အၾကီးဆံုးမို႕လို႕ပိန္တာကိုေၿပာပါတယ္။)

အစြန္ဆံုးကက်ေနာ္အကို ေတဇာက်ေနာ္ကေတာ့ဟဲ ဟဲ

အားေနရင္ ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႕ ကစားေနတတ္တယ့္ က်ေနာ္ ၀ါခယ္မ အလည္သြားတုန္းကေမာင္ႏွမေတြအမွတ္တရရိုက္ထားတာ

OkIsU