သရဲၿမိဳ႕
ပက္လက္လန္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ၿပင္မွာ
၀မ္းယားထိုး ၾကယ္ေလးေတြလင္းလက္လို႕
၀တ္လစ္စလစ္ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္
ထေအာ္တဲ့ အခ်ိန္
အထီးက်န္အုတ္ဂူေတြ လွဳပ္ရွားလာခဲ့တယ္။
က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ အၿပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႕
ေလာကၾကီးကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကတယ္။
အေလာင္းေကာင္ေတြထထိုင္ၿပီး
နက္နက္ခင္းရဲ႕အလွကို
အရိအခြ်ဲေတြနဲ႕ဖုန္းလႊမ္းလိုက္ၾကတယ္။
သစ္ရြက္ေၿခာက္ေတြလည္း ၿပန္႕က်ဲေနၿပီး
တစ္ေလာကလံုး ေၿခာက္တိေၿခာက္ၿခား။
သရဲကားတစ္ကားၾကည့္ရသလို ခ်က္ခ်က္နဲ႕
နာရီလက္သံက တိတ္ဆိတ္ေနရတဲ့ထဲ
အလိုက္မသိစြာ ၿမည္တြန္ေတာက္တီးေနတယ္။
"အားးးးး"
ေဟာ ၾကည့္ ေၿခာက္ၿခားစရာအသံတစ္သံ....။
အားလံုးက ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတယ္။
"ေဒါင္ ေဒါင္"
မနက္၅နာရီ နာရီအခ်က္ေပးသံ..။
ေဖ်ာ့တိေဖ်ာ့ဖတ္ အလင္းေရာင္နဲ႕တူ
အားလံုးက ေမွးမွိန္ၿပီးေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
OkIsU
Sunday, February 10, 2008
Tuesday, February 5, 2008
ကိုေနဘုန္းလတ္သို႔ ….
ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ … ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္ အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ ..။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
OkIsU
ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ … ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္ အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ ..။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
OkIsU
ခြင့္ယူၿခင္း
အားလံုးကို က်ေနာ္ခြင့္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္းခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီရက္ပိုင္းအားနည္းေနတာနဲ႕ နားလိုက္တာ ပို႕စ္
ေတာင္မတင္ၿဖစ္ဘူး။ အားလံုးဘဲေခြးလႊတ္ေပးၾကပါဗ်ာ။ ဒီေန႕ အဖ်ားကတက္လာေတာ့ ပိုစ့္တင္မယ္လို႕စိတ္ကူး
ထားတာ မတင္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ၀တၱဳၿပန္ဆက္ၿဖစ္မွာပါ။ အားလံုးဘဲ ေစာင့္ေနရတဲ့
အတြက္ က်ေနာ္ဘက္က အရမ္းေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ အားလံုးလည္း က်န္းမွာေရးဂရုစိုက္ၾကပါ။ ေနာက္တစ္
ပတ္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့...။
OkIsU
အားလံုးကို က်ေနာ္ခြင့္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္းခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီရက္ပိုင္းအားနည္းေနတာနဲ႕ နားလိုက္တာ ပို႕စ္
ေတာင္မတင္ၿဖစ္ဘူး။ အားလံုးဘဲေခြးလႊတ္ေပးၾကပါဗ်ာ။ ဒီေန႕ အဖ်ားကတက္လာေတာ့ ပိုစ့္တင္မယ္လို႕စိတ္ကူး
ထားတာ မတင္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ၀တၱဳၿပန္ဆက္ၿဖစ္မွာပါ။ အားလံုးဘဲ ေစာင့္ေနရတဲ့
အတြက္ က်ေနာ္ဘက္က အရမ္းေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ အားလံုးလည္း က်န္းမွာေရးဂရုစိုက္ၾကပါ။ ေနာက္တစ္
ပတ္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့...။
OkIsU
Monday, February 4, 2008
ပိစိေကြးမ်ား
က်ေနာ္ရဲ႕ ၁ႏွစ္ၿပည့္ေမြးေန႕တုန္းကပံု (ဘယ္ေငးေနပါလိမ့္)
တစ္ခါက ခံုတန္းေလးမွာေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ထိုင္ၿပီး ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္...
ေဟ့ေကာင္ထိန္လင္းေအာင္ ဘယ္ေကာင္မေလးကိုေငးေနတာလည္း :P
ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္ဆိုရင္ ပဲမ်ားဖို႕ကအဆင္သင့္ဘဲ
ဘယ္သြားသြား အစားနဲ႕ပါးစပ္နဲ႕မၿပတ္တဲ့က်ေနာ္...
ထိပ္ဆံုးကေဟမန္က်ေနာ္အမ(ငယ္ငယ္ကက်ေနာ့အမကို စကားလိုက္ေၿပာတဲ့ေကာင္ေတြမွန္သမွ် က်ေနာ္လက္သံၿမည္းဖူးတယ္)
အလယ္ကက်ေနာ္ေမာင္ သားငယ္ေခၚဗလ ( မိသားစုအားလံုးထဲမွာ သူကဗလ အၾကီးဆံုးမို႕လို႕ပိန္တာကိုေၿပာပါတယ္။)
အစြန္ဆံုးကက်ေနာ္အကို ေတဇာက်ေနာ္ကေတာ့ဟဲ ဟဲ
အားေနရင္ ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႕ ကစားေနတတ္တယ့္ က်ေနာ္
၀ါခယ္မ အလည္သြားတုန္းကေမာင္ႏွမေတြအမွတ္တရရိုက္ထားတာ
၀ါခယ္မ အလည္သြားတုန္းကေမာင္ႏွမေတြအမွတ္တရရိုက္ထားတာOkIsU
Tuesday, January 29, 2008
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလး
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါမင္းဆီမွာလိုခ်င္တာ
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ အၿပံဳးတစ္ခ်က္။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ အနမ္းတစ္ခု။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ၿဖဴစင္တဲ့ရယ္သံေလး။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ မင္းလက္နဲ႕ေဖ်ာ္ေပးတဲ့
ေကာ္ဖီခါးခါးေလးတစ္ခြက္။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ဂရုစိုက္မႈ။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ သစၥာစကားတစ္ခြန္း။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ရင္ဘတ္တစ္ခု။
ဒါေပမယ့္ ငါလိုခ်င္တာေတြဘယ္ေတာ့မွ
မရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဘာၿဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ မင္းက
ဟန္ေဆာင္မွေတြကိုသာ နွစ္သက္တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနလို႕ဘဲ.......။
OkIsU
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါမင္းဆီမွာလိုခ်င္တာ
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ အၿပံဳးတစ္ခ်က္။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ အနမ္းတစ္ခု။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ၿဖဴစင္တဲ့ရယ္သံေလး။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ မင္းလက္နဲ႕ေဖ်ာ္ေပးတဲ့
ေကာ္ဖီခါးခါးေလးတစ္ခြက္။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ဂရုစိုက္မႈ။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ သစၥာစကားတစ္ခြန္း။
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ရင္ဘတ္တစ္ခု။
ဒါေပမယ့္ ငါလိုခ်င္တာေတြဘယ္ေတာ့မွ
မရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဘာၿဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ မင္းက
ဟန္ေဆာင္မွေတြကိုသာ နွစ္သက္တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနလို႕ဘဲ.......။
OkIsU
Sunday, January 27, 2008
(အဆက္)
ေကာင္ကင္မ်ိဳးေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနသည္။ အိတ္ထဲမွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွမရွိေတာ့။
ခုလည္းၾကည့္ေလကိုယ့္ပိုက္ဆံမဟုတ္တိုင္းသူမ်ားပိုက္ဆံနဲ႕အားမနာပါးမနာစားေနတာ။ေတာ္ေသးတာေပ့ါ
ဒုတ္ထိုးမို႕လို႕။ ေကာင္ကင္မ်ိဳးဒုတ္ ေတြ ေရေနတုန္းမွာပင္ ပါးစပ္ကပလုပ္ပေလာင္းႏွင့္.
"ဒီမယ္ ဒုတ္ထိုးေရာင္းတဲ့လူၾကီး။ ဟိုေလ ၀က္နားရြက္မရွိဘူးလား"
"ဟုတ္ကဲ့.. ၀က္နားရြက္ကုန္ေနလို႕ဗ်" ေမာ္စဥ္းစားသြားဟန္
"ဟင္ မရွိဘူးလား။ ဒါဆို အူဘဲစားေတာ့မယ္ .."
ေတာ္ေတာ္လညး္တတ္နိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးဘဲ။ သူမ်ားတကာက ေကြ်းခ်င္လားမသိ မေကြ်းခ်င္လားမသိ။
အလုိက္ကန္း ဆိုးကို မသိဘူး။ ေကာင္ကင္မ်ိဳးစဥ္းစားေနတုန္းမွာပင္
"ေတာ္ၿပီ ရွင္းလိုက္ေတာ့"
"ဗ်ာ"
"မဗ်ာနဲ႕ရွင္းလိုက္လို႕ေၿပာေနတယ္ေလ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့။ အကိုဘယ္ေလာက္က်လည္း"
ေကာင္ကင္မ်ိဳးေၿပာသာေၿပာရတယ္ေဇာေခြ်းေတြပ်ံေနတယ္။ရွိတာမွငါးေထာင္တည္းဒုတ္ကလည္းအေခ်ာင္း
၁၀၀ေလာက္ ေတာင္ ရွိလားမသိဘူး။ ဟူးးးးး သက္ၿပင္းတစ္ခုကိုခိုးၿပီးခ် လိုက္၏။
"အကို ငါးေထာင္ပါ"
ဟိုက္ေသၿပီဆရာ။ သြားၿပီ ရွိတာမွ ငါးေထာင္။ ရွင္းရမွာက ငါးေထာင္တဲ့။ ဒီပံုဆိုလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးၿပန္ရမဲ့ကိန္းဆိုက္ေနၿပီ။
အဲဒါမွ ဒုကၡဘဲ..။
အိမ္ကလည္း ေလးမိုင္ေလာက္ေ၀းတာ..
"ေဟ့လူ ဘာငိုင္ေနတာလည္း။ ရွင္းေပးလိုက္ေလ"
အမယ္မယ္ ပံုကိုက ဆရာၾကီးေလသံနဲ႕။ ေတာက္(စိတ္ထဲတြင္ေခါက္လိုက္ေသာအသံ) တစ္သက္လံုးဘယ္
လူ႕ဆီကမွ နိုင္ထက္ စီးနင္း ေၿပာတာမခံရဘူး။ သူနဲ႕ေတြ႕မွ..
"ေအာ္.... ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ပိုက္ဆံကမ်ားတယ္ဆိုေတာ့ေရၾကည့္ေနလို႕ပါ"
"ေရၾကည့္ေတာ့လည္း ပိုက္ဆံကပိုထြက္လာမွာမွမဟုတ္တာၿမန္ၿမန္ေပးလိုက္စမ္းပါ"
"ဟုတ္.."
"လာသြားမယ္"
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ေကာင္ကင္မ်ိဳးတစ္ရြတ္တိုက္၍ ယက္ကန္ယက္ကန္ပါသြားသည္။
*********************************************************************
မိုးသည္တစ္ဖြဲဖြဲက်ေနသည္။ အၿပင္မွာရာသီဥတုကသိပ္မေကာင္းလွ။ ေကာင္ကင္မ်ိဳးလည္း အေၿခအေနသိပ္မ
ေကာင္းလွ။ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတဲ့ ၿဂိဳလ္မေလးဘဲ။ မေန႕ကေကာင္ကင္မ်ိဳး ေမာ္ဒုကၡေပးလို႕လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး
အိမ္ၿပန္လာရတယ္။ အိမ္ အၿပန္ မိုးကလည္းရြာေသးေတာ့ ေကာင္ကင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ထီးကလည္း မပါလာဘူး။
တိုက္စီ ငွားၿပီးၿပန္လာမယ္ဆိုေတာ့ လည္း မိုးရြာေတာ့ တိုက္စီတစ္စီးမွ မရွိ အၿပန္လမ္း လူမ်ားပါးေနဆဲ။ မိုးေရထဲမွာ
ဒီအတိုင္း ေလွ်ာက္ၿပီး ၿပန္လာရတာ ၄မိုင္ခရီး။ ၿပန္လာေတာ့မိုးက လည္းရြာေနေတာ့ ေကာင္ကင္မ်ိဳး ခဏခဏၿဖစ္
တတ္ေသာ တုတ္ေကြးၿပန္ ၿဖစ္ေန၏။ ေကာင္ကင္မ်ိဳး ကုတင္ေဘးကဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္ဆို
ေမာ္ဆိုတဲ့ၿဂိဳလ္ မေလး ၿပန္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ ေကာင္ကင္မ်ိဳး ဖုန္းခလုတ္ကိုစတင္ႏွိပ္ လိုက္သည္။
" ဟဲလို ... ေမာ္ရွိပါလားခင္ဗ်ာ"
"ဟဲလို ေဒၚၿမင့္မ်ိဳးၿမတ္သီတာေၿပာေနပါတယ္။ဘယ္လူပါလဲ"
အသံခပ္ၾကည္ၾကည္နဲ႕အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။
"ဟဲလို ေမာ္ရွိလားခင္ဗ်။က်ေနာ္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးပါ။ သူကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ေခၚေပးလို႕ရမလား"
"ေအာ္ လတ္စသတ္ေတာ့ မင္းက ငါ့သမီးကိုလာေၾကာင္ေနတာကိုးး။ ဟဟ ေၾကာင္ခ်င္ရင္တၿခားနည္းနဲ႕
ေၾကာင္ဒါမ်ိဳးေတြရိုးေနၿပီ"
တစ္ဖက္မွေၿပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ေကာင္းကင္မ်ိဳး ေဒါသထြက္သြား၏။
"ဒီမယ္အန္တီ စကားေၿပာရင္ၾကည့္ေၿပာပါ။ က်ေနာ္က ေမာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ"
"ဒါမ်ိဳးေတြရိုးေနၿပီ။ နင္ဘာမွဆက္မေၿပာေနနဲ႕ေတာ့ ငါက၁၄ႏွစ္လံုးလံုးတီဗြီဂိမ္းကစားလာတာ။ လူေတြ
အေၾကာင္းေနာေၾကေနၿပီ"
"အင္ ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး။"
၁၄ႏွစ္လံုးလံုးတီဗြီဂိမ္းကစားလာတာတဲ့ လူေတြအေၾကာင္းေနာေၾက ေနၿပီတဲ့ ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး။
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕
"ခဏေနဦး။ ေဖၾကီးနဲ႕ေၿပာလိုက္ဦး။ သူကေၿပာခ်င္လို႕တဲ့’’
ဟာဒုကၡဘဲ သူအေဖနဲ႕ေၿပာရဦး။ဘယ္လိုပါ့လိမ့္
"ဟုတ္ကဲ့ ငါ့ကေဒၚၿမင့္မ်ိဳးၿမတ္သီတာရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာေယာက်ာၤးပါ။ ငါတို႕အိမ္ကေတာ ့သိပ္မခ်မ္းသာပါဘူး။
တိုက္၁လံုး ကား၂စီးပိုင္ရံုေလာက္ပါ"
ဟာဒုကၡဘဲ လာၾကြားေနတယ္။ေနာက္ၿပီးဘာတဲ့ သူမိန္းမ ေဒၚၿမင့္မ်ိဳးၿမတ္သီတာရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ
ေယာက်ာၤၤးတဲ့။ သူေၿပာသလို ဆို ကမာၻေပၚရွိတဲ့မိန္းမေတြကေယာက်ာၤးေတြအမ်ားၾကီးယူေနပံုမ်ိဳ။ဘယ္လိုမိသားစုနဲ႕
လာေတ႔ြေနလည္း မသိဘူး။ထိုအခ်ိန္ တြင္...
"ဟာ အေဖနဲ႕အေဖ ဒုကၡဘဲ။ ဘာေတြေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလည္း။ သမီးသူငယ္ခ်င္းအဲဒါ ဖုန္းေပး။
ဟဲလို ဘာလဲ ေၿပာေကာင္းကင္မ်ိဳး။ ေနမေကာင္းဘူးဆိုဒီေန႕.."
ေကာင္ကင္းမ်ိဳး သက္ၿပင္းခ်လိုက္သည္။
" ေတာ္ေသးတာေပါ့။ နင္နဲ႕ေၿပာရပ့ါမလားလို႕။ နင္ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တာဘဲဟာ။ နင့္ေၾကာင့္ခုငါဖ်ားေနၿပီ"
"ဟင္... ငါနဲ႕လည္းဘာမွမဆိုင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားဘာသာခင္ဗ်ား မိုးေရထဲေလွ်ာက္သြားၿပီးေတာ့"
"ဆိုင္တယ္ဟ ။ဆိုင္တယ္။ နင္လုပ္လို႕ ငါမိုးေရထဲမွာၿပန္ရတာ။ ေနာက္ၿပီး၄မိုင္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပန္ရတာ။
ငါ့ေနရာမွာ နင္သာ ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲစဥ္းစားၾကည့္"
ေမာ္တစ္ေယာက္ေတြေ၀သြားဟန္.။ တဖက္မွဘာမွၿပန္မေၿပာေတာ့။ ခဏအၾကာ..
"ငါေတာင္းပန္ ပါတယ္ေနာ္။ ငါ့ေၾကာင့္ခင္ဗ်ား ဖ်ားရတာ။ ဒီလိုလုပ္ေလ ငါဒီေန႕နင့္အိမ္လာၿပီးစာကူးေပးမယ္ေလ"
"ေအးေလၿပီးတာဘဲ။ ၿမန္ၿမန္လာခဲ့ေနာ္ မိုးခ်ဳပ္ရင္လက္မခံဘူး"
"ေအာင္မယ္လာလည္းကူးေပးရေသးတယ္။ ခုလာခဲ့မယ္ဒါဘဲ"
ေမာ္ဖုန္းခ်သြားသည္။ ေကာင္းကင္မ်ိဳး ခဏအနားယူလိုက္သည္။ခဏအၾကာ
"အန္တီေရ ေကာင္းကင္မ်ိဳးရွိလား"
အိမ္ေရွ႕တြင္ ေမ့ေမ့ကိုလွမ္းေမးေနေသာ ေမာ္။
(ဆက္ရန္)
OkIsU
ေကာင္ကင္မ်ိဳးေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနသည္။ အိတ္ထဲမွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွမရွိေတာ့။
ခုလည္းၾကည့္ေလကိုယ့္ပိုက္ဆံမဟုတ္တိုင္းသူမ်ားပိုက္ဆံနဲ႕အားမနာပါးမနာစားေနတာ။ေတာ္ေသးတာေပ့ါ
ဒုတ္ထိုးမို႕လို႕။ ေကာင္ကင္မ်ိဳးဒုတ္ ေတြ ေရေနတုန္းမွာပင္ ပါးစပ္ကပလုပ္ပေလာင္းႏွင့္.
"ဒီမယ္ ဒုတ္ထိုးေရာင္းတဲ့လူၾကီး။ ဟိုေလ ၀က္နားရြက္မရွိဘူးလား"
"ဟုတ္ကဲ့.. ၀က္နားရြက္ကုန္ေနလို႕ဗ်" ေမာ္စဥ္းစားသြားဟန္
"ဟင္ မရွိဘူးလား။ ဒါဆို အူဘဲစားေတာ့မယ္ .."
ေတာ္ေတာ္လညး္တတ္နိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးဘဲ။ သူမ်ားတကာက ေကြ်းခ်င္လားမသိ မေကြ်းခ်င္လားမသိ။
အလုိက္ကန္း ဆိုးကို မသိဘူး။ ေကာင္ကင္မ်ိဳးစဥ္းစားေနတုန္းမွာပင္
"ေတာ္ၿပီ ရွင္းလိုက္ေတာ့"
"ဗ်ာ"
"မဗ်ာနဲ႕ရွင္းလိုက္လို႕ေၿပာေနတယ္ေလ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့။ အကိုဘယ္ေလာက္က်လည္း"
ေကာင္ကင္မ်ိဳးေၿပာသာေၿပာရတယ္ေဇာေခြ်းေတြပ်ံေနတယ္။ရွိတာမွငါးေထာင္တည္းဒုတ္ကလည္းအေခ်ာင္း
၁၀၀ေလာက္ ေတာင္ ရွိလားမသိဘူး။ ဟူးးးးး သက္ၿပင္းတစ္ခုကိုခိုးၿပီးခ် လိုက္၏။
"အကို ငါးေထာင္ပါ"
ဟိုက္ေသၿပီဆရာ။ သြားၿပီ ရွိတာမွ ငါးေထာင္။ ရွင္းရမွာက ငါးေထာင္တဲ့။ ဒီပံုဆိုလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးၿပန္ရမဲ့ကိန္းဆိုက္ေနၿပီ။
အဲဒါမွ ဒုကၡဘဲ..။
အိမ္ကလည္း ေလးမိုင္ေလာက္ေ၀းတာ..
"ေဟ့လူ ဘာငိုင္ေနတာလည္း။ ရွင္းေပးလိုက္ေလ"
အမယ္မယ္ ပံုကိုက ဆရာၾကီးေလသံနဲ႕။ ေတာက္(စိတ္ထဲတြင္ေခါက္လိုက္ေသာအသံ) တစ္သက္လံုးဘယ္
လူ႕ဆီကမွ နိုင္ထက္ စီးနင္း ေၿပာတာမခံရဘူး။ သူနဲ႕ေတြ႕မွ..
"ေအာ္.... ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ပိုက္ဆံကမ်ားတယ္ဆိုေတာ့ေရၾကည့္ေနလို႕ပါ"
"ေရၾကည့္ေတာ့လည္း ပိုက္ဆံကပိုထြက္လာမွာမွမဟုတ္တာၿမန္ၿမန္ေပးလိုက္စမ္းပါ"
"ဟုတ္.."
"လာသြားမယ္"
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ေကာင္ကင္မ်ိဳးတစ္ရြတ္တိုက္၍ ယက္ကန္ယက္ကန္ပါသြားသည္။
*********************************************************************
မိုးသည္တစ္ဖြဲဖြဲက်ေနသည္။ အၿပင္မွာရာသီဥတုကသိပ္မေကာင္းလွ။ ေကာင္ကင္မ်ိဳးလည္း အေၿခအေနသိပ္မ
ေကာင္းလွ။ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတဲ့ ၿဂိဳလ္မေလးဘဲ။ မေန႕ကေကာင္ကင္မ်ိဳး ေမာ္ဒုကၡေပးလို႕လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး
အိမ္ၿပန္လာရတယ္။ အိမ္ အၿပန္ မိုးကလည္းရြာေသးေတာ့ ေကာင္ကင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ထီးကလည္း မပါလာဘူး။
တိုက္စီ ငွားၿပီးၿပန္လာမယ္ဆိုေတာ့ လည္း မိုးရြာေတာ့ တိုက္စီတစ္စီးမွ မရွိ အၿပန္လမ္း လူမ်ားပါးေနဆဲ။ မိုးေရထဲမွာ
ဒီအတိုင္း ေလွ်ာက္ၿပီး ၿပန္လာရတာ ၄မိုင္ခရီး။ ၿပန္လာေတာ့မိုးက လည္းရြာေနေတာ့ ေကာင္ကင္မ်ိဳး ခဏခဏၿဖစ္
တတ္ေသာ တုတ္ေကြးၿပန္ ၿဖစ္ေန၏။ ေကာင္ကင္မ်ိဳး ကုတင္ေဘးကဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္ဆို
ေမာ္ဆိုတဲ့ၿဂိဳလ္ မေလး ၿပန္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ ေကာင္ကင္မ်ိဳး ဖုန္းခလုတ္ကိုစတင္ႏွိပ္ လိုက္သည္။
" ဟဲလို ... ေမာ္ရွိပါလားခင္ဗ်ာ"
"ဟဲလို ေဒၚၿမင့္မ်ိဳးၿမတ္သီတာေၿပာေနပါတယ္။ဘယ္လူပါလဲ"
အသံခပ္ၾကည္ၾကည္နဲ႕အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။
"ဟဲလို ေမာ္ရွိလားခင္ဗ်။က်ေနာ္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးပါ။ သူကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ေခၚေပးလို႕ရမလား"
"ေအာ္ လတ္စသတ္ေတာ့ မင္းက ငါ့သမီးကိုလာေၾကာင္ေနတာကိုးး။ ဟဟ ေၾကာင္ခ်င္ရင္တၿခားနည္းနဲ႕
ေၾကာင္ဒါမ်ိဳးေတြရိုးေနၿပီ"
တစ္ဖက္မွေၿပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ေကာင္းကင္မ်ိဳး ေဒါသထြက္သြား၏။
"ဒီမယ္အန္တီ စကားေၿပာရင္ၾကည့္ေၿပာပါ။ က်ေနာ္က ေမာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ"
"ဒါမ်ိဳးေတြရိုးေနၿပီ။ နင္ဘာမွဆက္မေၿပာေနနဲ႕ေတာ့ ငါက၁၄ႏွစ္လံုးလံုးတီဗြီဂိမ္းကစားလာတာ။ လူေတြ
အေၾကာင္းေနာေၾကေနၿပီ"
"အင္ ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး။"
၁၄ႏွစ္လံုးလံုးတီဗြီဂိမ္းကစားလာတာတဲ့ လူေတြအေၾကာင္းေနာေၾက ေနၿပီတဲ့ ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး။
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕
"ခဏေနဦး။ ေဖၾကီးနဲ႕ေၿပာလိုက္ဦး။ သူကေၿပာခ်င္လို႕တဲ့’’
ဟာဒုကၡဘဲ သူအေဖနဲ႕ေၿပာရဦး။ဘယ္လိုပါ့လိမ့္
"ဟုတ္ကဲ့ ငါ့ကေဒၚၿမင့္မ်ိဳးၿမတ္သီတာရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာေယာက်ာၤးပါ။ ငါတို႕အိမ္ကေတာ ့သိပ္မခ်မ္းသာပါဘူး။
တိုက္၁လံုး ကား၂စီးပိုင္ရံုေလာက္ပါ"
ဟာဒုကၡဘဲ လာၾကြားေနတယ္။ေနာက္ၿပီးဘာတဲ့ သူမိန္းမ ေဒၚၿမင့္မ်ိဳးၿမတ္သီတာရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ
ေယာက်ာၤၤးတဲ့။ သူေၿပာသလို ဆို ကမာၻေပၚရွိတဲ့မိန္းမေတြကေယာက်ာၤးေတြအမ်ားၾကီးယူေနပံုမ်ိဳ။ဘယ္လိုမိသားစုနဲ႕
လာေတ႔ြေနလည္း မသိဘူး။ထိုအခ်ိန္ တြင္...
"ဟာ အေဖနဲ႕အေဖ ဒုကၡဘဲ။ ဘာေတြေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလည္း။ သမီးသူငယ္ခ်င္းအဲဒါ ဖုန္းေပး။
ဟဲလို ဘာလဲ ေၿပာေကာင္းကင္မ်ိဳး။ ေနမေကာင္းဘူးဆိုဒီေန႕.."
ေကာင္ကင္းမ်ိဳး သက္ၿပင္းခ်လိုက္သည္။
" ေတာ္ေသးတာေပါ့။ နင္နဲ႕ေၿပာရပ့ါမလားလို႕။ နင္ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တာဘဲဟာ။ နင့္ေၾကာင့္ခုငါဖ်ားေနၿပီ"
"ဟင္... ငါနဲ႕လည္းဘာမွမဆိုင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားဘာသာခင္ဗ်ား မိုးေရထဲေလွ်ာက္သြားၿပီးေတာ့"
"ဆိုင္တယ္ဟ ။ဆိုင္တယ္။ နင္လုပ္လို႕ ငါမိုးေရထဲမွာၿပန္ရတာ။ ေနာက္ၿပီး၄မိုင္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပန္ရတာ။
ငါ့ေနရာမွာ နင္သာ ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲစဥ္းစားၾကည့္"
ေမာ္တစ္ေယာက္ေတြေ၀သြားဟန္.။ တဖက္မွဘာမွၿပန္မေၿပာေတာ့။ ခဏအၾကာ..
"ငါေတာင္းပန္ ပါတယ္ေနာ္။ ငါ့ေၾကာင့္ခင္ဗ်ား ဖ်ားရတာ။ ဒီလိုလုပ္ေလ ငါဒီေန႕နင့္အိမ္လာၿပီးစာကူးေပးမယ္ေလ"
"ေအးေလၿပီးတာဘဲ။ ၿမန္ၿမန္လာခဲ့ေနာ္ မိုးခ်ဳပ္ရင္လက္မခံဘူး"
"ေအာင္မယ္လာလည္းကူးေပးရေသးတယ္။ ခုလာခဲ့မယ္ဒါဘဲ"
ေမာ္ဖုန္းခ်သြားသည္။ ေကာင္းကင္မ်ိဳး ခဏအနားယူလိုက္သည္။ခဏအၾကာ
"အန္တီေရ ေကာင္းကင္မ်ိဳးရွိလား"
အိမ္ေရွ႕တြင္ ေမ့ေမ့ကိုလွမ္းေမးေနေသာ ေမာ္။
(ဆက္ရန္)
OkIsU
Thursday, January 24, 2008
က်ေနာ့္ရဲ႕အိပ္ယာေလး
တစ္ခ်ိန္က စိတ္ညစ္စြာအိပ္ခဲ့တာ
ဒီအိပ္ယာေလးဘဲ။
တစ္ခ်ိန္က အေမရိုက္လို႕ ငိုၿပီး
အိပ္ခဲ့တာလည္း ဒီအိပ္ယာေလးဘဲ။
တစ္ခ်ိန္က အိပ္မရလို႕ ကဗ်ာေတြ
ထုိင္ေရးခဲ့တာလည္း ဒီအိပ္ယာေလးဘဲ။
တစ္ခ်ိန္က ဗိုက္ဆာလို႕ မုန္႕ေတြစားရင္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလည္း ဒီအိပ္ယာေလးဘဲ။
တစ္ခ်ိန္က အိမ္မက္ေတြကိုစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး
အိပ္ခဲ့တာလည္း ဒီအိပ္ယာေလးဘဲ။
တစ္ခ်ိန္က ႏွင္းက်တဲ့ရက္ေတြမွာလည္း
ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ေခြခဲ့တာ ဒီအိပ္ယာေလးဘဲ။
ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်မ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေႏြးေစခဲ့တယ္ ဒီအိပ္ယာေလးကို
အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္ဗ်ာ....။
OkIsU
Tuesday, January 22, 2008
ၿဖစ္တတ္ပါတယ္....
မိုးသည္တၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ႏွင့္ရြာေနသည္။မနက္ေစာေစာမိုးရြာေနသည္မို႕ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္လူမ်ားၿပည့္က်ပ္ေနသည္။
"ဟင္း......မိုးရြာရတဲ့ထဲဘတ္စ္ကားကလည္းမလာနိုင္ဘူး"
ေမာ္တစ္ေယာက္ေရရြတ္လိုက္သည္။ခဏ အၾကာတြင္ဘတ္စ္ကားတစ္စီးစိုက္လာသည္။လူကလည္းက်ပ္သည္မို႕ေမာ္တိုး၍အတက္
"အား........"
အေနာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရုပ္ကခပ္ေခ်ာေခ်ာမွာမွ ေၿပာင္စပ္စပ္ရုပ္ေပါက္ေနသည္။အသက္ကေတာ့ သူ႕ႏွင္တူတူေလာက္ဘဲရွိလိမ့္မည္။
သူ႕လိုဘဲအၿဖဴႏွင့္အစိမ္းကို၀တ္ထားသည္။
"ေဟ့လူ ဘယ္လိုၿဖစ္လို႕မ်ားသူမ်ားေၿခေထာက္ကို တက္နင္းထားတာလည္း"
ေမာ္စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ေအာ္လိုက္သည္။
"ဟာ......ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ" ေၿပာေနရင္းမွာပင္
"ေဟ့....လိုက္မွာလားမလိုက္ဘူးလား"
အေနာက္ကစပါယ္ယာေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားလန္႕သြားသည္။ေမာ္ေၿခေထာက္ ကလည္းနာေနသည္မို႕"မတတ္နိုင္ဘူး"ဟုစိတ္ထဲတြင္
ေရရြတ္လိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာဘူး" ေဘးနားကကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ၿဖင့္
"ဟာ... ကြ်န္ေတာ့ေၾကာင့္ၿဖစ္ရတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ"
ေမာ္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့တင္းေနသည္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုေလွ်ာ့၍
"ရပါတယ္။မေတာ္တဆ ၿဖစ္တာဘဲ"
ေၿပာသာေၿပာရသည္။ေမာ္လံုး၀မေက်နပ္တာေတာ့ အမွန္ပင္။ေမာ္ အၾကံထုတ္ေနသည္။ဟုတ္ၿပီ ေမာ္စိတ္ထဲတြင္ေရရြတ္လိုက္သည္။
"ေဟ့လူ ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလည္း။လူကို တြဲဦးေလဗ်ာ"
"ဟာ...ဟုတ္ကဲ့။ေက်ာင္းလညး္ မမွီေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုသြားမလို႕လည္း" ေမာ္ခပ္တည္တည္ၿပံဳး၍
"ဖိနပ္ဆိုင္" ရုတ္တရက္မို႕ေၾကာင္သြားသည္။ေမာ္က
"ခင္ဗ်ား ေၾကာင့္က်ေနာ့ဖိနပ္ၿပတ္သြားရတာ ၀ယ္ေပးရမယ္ေလဗ်ာ"
"ေၾသာ္....ဟုတ္ကဲ့"
ေမာ္ေပ်ာ္သြားသည္။စိတ္ထဲတြင္ ငါ့အၾကံေအာင္ၿပီဟုေရရြတ္လိုက္သည္။သူ႕ကိုေမာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ကပ္ထဲကပိုက္ဆံထုတ္၍ေရတြက္ေနသည္။
**********************************************************************************
မိုးတိတ္၍ေနထြက္စၿပဳေနသည္။ေနထြက္ခါစမို႕ ပတ္၀န္းက်င္သည္သာယာေနသည္။ရာသီဥတုႏွင့္ အတူေမာ္၏မ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးရႊင္ေန၏ေမာ္ကလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
"ေဟ့လူ...ဖိနပ္၀ယ္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးဘဲေနာ္။ဒါနဲ႕ ေနပါဦးခင္ဗ်ားနံမည္က"
"ေၾသာ္.....က်ေနာ့နံမည္ကေကာင္းကင္မ်ိဳးပါ။မင္းနံမည္ကေရာ"
"ဟယ္နံမည္က အစမ္းပါလား။အဲနံမည္ ရွားတယ္ေနာ့။က်ေနာ့နံမည္က ေမာ္ပါ ေတြရတာ၀မ္းသာပါတယ္"
ေမာ္လက္ကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္မ်ိဳး ၿပံဳး၍ေမာ္လက္ကို ကိုင္လိုက္သည္။ေမာ္က
"ဒါဆိုခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ေနာ္သူငယ္ခ်ငး္ၿဖစ္ၿပီေပါ့ေနာ္" ေကာင္းကင္မ်ိဳးၿပံဳး၍
"ဒါေပါ့"
ေမာ္ႏွင့္ေကာင္းကင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္၍အားရပါးရရယ္လိုက္ၾကသည္။
***********************************************************************************
ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ေနလံုးၾကီးကၿပံဳး၍ၾကည့္ေန၏။မနက္ခင္း၏အလွကိုငွက္ကေလး မ်ားက ေတးဆိုေနသည္။ ထိုမနက္ခင္းတြင္ေမာ္လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ
စိတ္ထဲတြင္ၾကည္လင္ေနသည္။ ကားဂိတ္တြင္ေမာ္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးကိုလိုက္ရွာေနမိသည္။
"သူဘယ္မွာလည္းမသိဘူးေနာ္"
ေမာ္မေတြ႕သည့္အဆံုး ကားေပၚသို႕တက္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ကင္မ်ိဳး၏ အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနမိသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မ်က္ရည္၀ဲသြားသည္။
"ငါ့ကိုမ်ား ေမ့သြားၿပီလားမသိဘူး"
ေမာ္ပါးစပ္ကတိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္သည္။
*********************************************************************************
ေမာ္၏ ေၿခလွမ္းမ်ားသည္တကင္ၾကြမွဳမရွိ အခန္းထဲသို႕တစ္လွမ္းၿခင္းေလွ်ာက္သြား၏။ အခန္း၀သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးဖြင့္မည္အလုပ္။ တံခါးဖြင့္၍ေၿပးထြက္လာ
ေသာလူတစ္ေယာက္။
"အင့္"
"အား"
ရုတ္တရက္မို႕ ေမာ္ေရွာင္မခ်ိန္မရ။ မ်က္လံုးထဲ ၿပာသြားသည္။ေခါင္းထဲတြင္မူးေနာက္သြားသည္..။
"ဟင္ ေကာင္ကင္မ်ိဳး"
ဟုတ္ပါသည္ ေကာင္ကင္မ်ိဳးအစစ္။ ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ ပြတ္ေနသည့္ေကာင္းကင္မ်ိဳး
"ဟာ....ေမာ္မလား"
ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ အံၾသ၍ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္ေၿပးမလဲမိၿပီ"
အေနာက္က ေအာ္လိုက္ေသာ လူအုပ္စုေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားလန္႕သြားသြားသည္။
"ေမာ္ ေဆာရီးေနာ္နာေသးလားဟင္"
ႏွစ္ေယာက္သားေတာ္ေတာ္နာသြားသည္ကအမွန္ပင္။ ကိုယ့္ႏွဖူးကိုယ္ၿပန္စမ္းၾကည့္ေတာ့ ဖုၾကီးထြက္ေနသည္။
"ဟင္....ဘုထြက္သြားၿပီ"
"ဟယ္.. ဟုတ္ပါ့"
*********************************************************************************
အရိပ္ရသစ္ပင္ၾကီးတစ္ခုတြင္ ထိုင္ေနသည္။ေမာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုညစ္ေနသည္။ သူနဲ႕စေတြထဲကကို ကံကဆိုးေနတာ။ ခုလည္းၾကည့္ေလေခါင္း
မွာ အလကားေနရင္းဘုတစ္လံုးရသြားသည္။
"အားးးးးးးးးး ေဟ့လူ။ ၿဖည္းၿဖည္းလုပ္ပါ။နာလိုက္တာ။ကိုယ့္အသားမဟုတ္တိုင္း"
"အိုးး...ေဆာရီးဘဲဗ်ာ။စိတ္ပါသြားလို႕ ဥံဳဖြ"
မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ အၾကံတစ္ခုရသြားသည္။
"ေဟ့လူ....ၿပီးရင္ငါ့ကိုမုန္႕လိုက္၀ယ္ေကြ်းရမယ္" ရုတ္တရက္မို႕
"ဗ်ာ...." ေမာ္ခပ္တည္တည္ၿဖင့္
" မဗ်ာနဲ႕ ၀ယ္ေကြ်းဆို၀ယ္ေကြ်းဒါဘဲ "
ေကာင္းကင္မ်ိဳးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကပ္ထုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင့္စိတ္ညစ္ေနသည့္ပံု။
(ဆက္ရန္)
OkIsU
မိုးသည္တၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ႏွင့္ရြာေနသည္။မနက္ေစာေစာမိုးရြာေနသည္မို႕ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္လူမ်ားၿပည့္က်ပ္ေနသည္။
"ဟင္း......မိုးရြာရတဲ့ထဲဘတ္စ္ကားကလည္းမလာနိုင္ဘူး"
ေမာ္တစ္ေယာက္ေရရြတ္လိုက္သည္။ခဏ အၾကာတြင္ဘတ္စ္ကားတစ္စီးစိုက္လာသည္။လူကလည္းက်ပ္သည္မို႕ေမာ္တိုး၍အတက္
"အား........"
အေနာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရုပ္ကခပ္ေခ်ာေခ်ာမွာမွ ေၿပာင္စပ္စပ္ရုပ္ေပါက္ေနသည္။အသက္ကေတာ့ သူ႕ႏွင္တူတူေလာက္ဘဲရွိလိမ့္မည္။
သူ႕လိုဘဲအၿဖဴႏွင့္အစိမ္းကို၀တ္ထားသည္။
"ေဟ့လူ ဘယ္လိုၿဖစ္လို႕မ်ားသူမ်ားေၿခေထာက္ကို တက္နင္းထားတာလည္း"
ေမာ္စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ေအာ္လိုက္သည္။
"ဟာ......ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ" ေၿပာေနရင္းမွာပင္
"ေဟ့....လိုက္မွာလားမလိုက္ဘူးလား"
အေနာက္ကစပါယ္ယာေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားလန္႕သြားသည္။ေမာ္ေၿခေထာက္ ကလည္းနာေနသည္မို႕"မတတ္နိုင္ဘူး"ဟုစိတ္ထဲတြင္
ေရရြတ္လိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာဘူး" ေဘးနားကကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ၿဖင့္
"ဟာ... ကြ်န္ေတာ့ေၾကာင့္ၿဖစ္ရတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ"
ေမာ္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့တင္းေနသည္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုေလွ်ာ့၍
"ရပါတယ္။မေတာ္တဆ ၿဖစ္တာဘဲ"
ေၿပာသာေၿပာရသည္။ေမာ္လံုး၀မေက်နပ္တာေတာ့ အမွန္ပင္။ေမာ္ အၾကံထုတ္ေနသည္။ဟုတ္ၿပီ ေမာ္စိတ္ထဲတြင္ေရရြတ္လိုက္သည္။
"ေဟ့လူ ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလည္း။လူကို တြဲဦးေလဗ်ာ"
"ဟာ...ဟုတ္ကဲ့။ေက်ာင္းလညး္ မမွီေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုသြားမလို႕လည္း" ေမာ္ခပ္တည္တည္ၿပံဳး၍
"ဖိနပ္ဆိုင္" ရုတ္တရက္မို႕ေၾကာင္သြားသည္။ေမာ္က
"ခင္ဗ်ား ေၾကာင့္က်ေနာ့ဖိနပ္ၿပတ္သြားရတာ ၀ယ္ေပးရမယ္ေလဗ်ာ"
"ေၾသာ္....ဟုတ္ကဲ့"
ေမာ္ေပ်ာ္သြားသည္။စိတ္ထဲတြင္ ငါ့အၾကံေအာင္ၿပီဟုေရရြတ္လိုက္သည္။သူ႕ကိုေမာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ကပ္ထဲကပိုက္ဆံထုတ္၍ေရတြက္ေနသည္။
**********************************************************************************
မိုးတိတ္၍ေနထြက္စၿပဳေနသည္။ေနထြက္ခါစမို႕ ပတ္၀န္းက်င္သည္သာယာေနသည္။ရာသီဥတုႏွင့္ အတူေမာ္၏မ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးရႊင္ေန၏ေမာ္ကလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
"ေဟ့လူ...ဖိနပ္၀ယ္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးဘဲေနာ္။ဒါနဲ႕ ေနပါဦးခင္ဗ်ားနံမည္က"
"ေၾသာ္.....က်ေနာ့နံမည္ကေကာင္းကင္မ်ိဳးပါ။မင္းနံမည္ကေရာ"
"ဟယ္နံမည္က အစမ္းပါလား။အဲနံမည္ ရွားတယ္ေနာ့။က်ေနာ့နံမည္က ေမာ္ပါ ေတြရတာ၀မ္းသာပါတယ္"
ေမာ္လက္ကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္မ်ိဳး ၿပံဳး၍ေမာ္လက္ကို ကိုင္လိုက္သည္။ေမာ္က
"ဒါဆိုခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ေနာ္သူငယ္ခ်ငး္ၿဖစ္ၿပီေပါ့ေနာ္" ေကာင္းကင္မ်ိဳးၿပံဳး၍
"ဒါေပါ့"
ေမာ္ႏွင့္ေကာင္းကင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္၍အားရပါးရရယ္လိုက္ၾကသည္။
***********************************************************************************
ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ေနလံုးၾကီးကၿပံဳး၍ၾကည့္ေန၏။မနက္ခင္း၏အလွကိုငွက္ကေလး မ်ားက ေတးဆိုေနသည္။ ထိုမနက္ခင္းတြင္ေမာ္လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ
စိတ္ထဲတြင္ၾကည္လင္ေနသည္။ ကားဂိတ္တြင္ေမာ္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးကိုလိုက္ရွာေနမိသည္။
"သူဘယ္မွာလည္းမသိဘူးေနာ္"
ေမာ္မေတြ႕သည့္အဆံုး ကားေပၚသို႕တက္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ကင္မ်ိဳး၏ အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနမိသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မ်က္ရည္၀ဲသြားသည္။
"ငါ့ကိုမ်ား ေမ့သြားၿပီလားမသိဘူး"
ေမာ္ပါးစပ္ကတိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္သည္။
*********************************************************************************
ေမာ္၏ ေၿခလွမ္းမ်ားသည္တကင္ၾကြမွဳမရွိ အခန္းထဲသို႕တစ္လွမ္းၿခင္းေလွ်ာက္သြား၏။ အခန္း၀သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးဖြင့္မည္အလုပ္။ တံခါးဖြင့္၍ေၿပးထြက္လာ
ေသာလူတစ္ေယာက္။
"အင့္"
"အား"
ရုတ္တရက္မို႕ ေမာ္ေရွာင္မခ်ိန္မရ။ မ်က္လံုးထဲ ၿပာသြားသည္။ေခါင္းထဲတြင္မူးေနာက္သြားသည္..။
"ဟင္ ေကာင္ကင္မ်ိဳး"
ဟုတ္ပါသည္ ေကာင္ကင္မ်ိဳးအစစ္။ ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ ပြတ္ေနသည့္ေကာင္းကင္မ်ိဳး
"ဟာ....ေမာ္မလား"
ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ အံၾသ၍ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္ေၿပးမလဲမိၿပီ"
အေနာက္က ေအာ္လိုက္ေသာ လူအုပ္စုေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားလန္႕သြားသြားသည္။
"ေမာ္ ေဆာရီးေနာ္နာေသးလားဟင္"
ႏွစ္ေယာက္သားေတာ္ေတာ္နာသြားသည္ကအမွန္ပင္။ ကိုယ့္ႏွဖူးကိုယ္ၿပန္စမ္းၾကည့္ေတာ့ ဖုၾကီးထြက္ေနသည္။
"ဟင္....ဘုထြက္သြားၿပီ"
"ဟယ္.. ဟုတ္ပါ့"
*********************************************************************************
အရိပ္ရသစ္ပင္ၾကီးတစ္ခုတြင္ ထိုင္ေနသည္။ေမာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုညစ္ေနသည္။ သူနဲ႕စေတြထဲကကို ကံကဆိုးေနတာ။ ခုလည္းၾကည့္ေလေခါင္း
မွာ အလကားေနရင္းဘုတစ္လံုးရသြားသည္။
"အားးးးးးးးးး ေဟ့လူ။ ၿဖည္းၿဖည္းလုပ္ပါ။နာလိုက္တာ။ကိုယ့္အသားမဟုတ္တိုင္း"
"အိုးး...ေဆာရီးဘဲဗ်ာ။စိတ္ပါသြားလို႕ ဥံဳဖြ"
မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ အၾကံတစ္ခုရသြားသည္။
"ေဟ့လူ....ၿပီးရင္ငါ့ကိုမုန္႕လိုက္၀ယ္ေကြ်းရမယ္" ရုတ္တရက္မို႕
"ဗ်ာ...." ေမာ္ခပ္တည္တည္ၿဖင့္
" မဗ်ာနဲ႕ ၀ယ္ေကြ်းဆို၀ယ္ေကြ်းဒါဘဲ "
ေကာင္းကင္မ်ိဳးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကပ္ထုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင့္စိတ္ညစ္ေနသည့္ပံု။
(ဆက္ရန္)
OkIsU
Thursday, January 17, 2008
200 pounds beauty
က်ေနာ္ဟိုႏႈိက္ဒီႏႈိက္နဲ႕ ကားေလးတစ္ကားေတြ႕ပါတယ္။ 200 pounds တဲ့ၾကည့္တာေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတယ္။
အဲဒီထဲကေကာင္မေလးကို ၾကည့္ၿပီးသနားမိတယ္ဗ်ာ။ ၀လို႕လူေတြက သူ႕ကိုႏွိမ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္း၀တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။
၂၀၀၈(သို႕)၂၀၀၉..၂၀၀... မွာ ၀တဲ့လူေတြေခတ္မစားနုိင္ဘူးလို႕ဘယ္လူေၿပာနိုင္လည္းဗ်ာ။(ကိုယ္၀လို႕ေၿပာတာဖစ္ပါသည္)
စိတ္၀င္စားရင္ ဒီမွာ ၾကည့္လို႕ရပါတယ္။ ဒီကားေလးၾကည့္ၿပီး ၀တဲ့လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုနားလည္ေပးနိုင္ၾကပါေစ။
ၾကိဳးစားေနပါဦးမည္......
Okisu
Wednesday, January 16, 2008
Saturday, January 12, 2008
ဂ်ပန္အစားအစာမ်ား
အသားကင္(ရာခိနိခု)ၿဖစ္ပါတယ္။က်ေနာ္ကေတာ့ ေဖၾကီးနဲ႕ေမၾကီးနဲ႕တူတူအၿမဲသြားစားၿဖစ္တယ္။
န ဘယ္လို႕ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ေအးတဲ့အခ်ိန္မွာအမ်ားဆံုးစားၿဖစ္တယ္။
ဂ်ပန္တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရဲ႕ နံမည္အၾကီးဆံုးေခါက္ဆြဲၿပဳတ္(ra min)ၿဖစ္ပါတယ္။
အုတုန္းလို႕ေခၚပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္တမ်ိဳးပါ..ေက်ာင္းမွာဆိုခဏခဏစားရတယ္။
န ဘယ္လို႕ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ေအးတဲ့အခ်ိန္မွာအမ်ားဆံုးစားၿဖစ္တယ္။
ဂ်ပန္တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရဲ႕ နံမည္အၾကီးဆံုးေခါက္ဆြဲၿပဳတ္(ra min)ၿဖစ္ပါတယ္။
အုတုန္းလို႕ေခၚပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္တမ်ိဳးပါ..ေက်ာင္းမွာဆိုခဏခဏစားရတယ္။ေဆာရီးဘဲဗ်ာက်ေနာ္ဒီတစ္ပတ္ေနမေကာင္းလို႕ပိုအသစ္တင္တာက်ဲသြားတယ္။ သယ္ရင္းေတြက မုန္႕စားခ်င္တယ္လို႕ေၿပာလို႕
ဂ်ပန္မွာနံမည္အၾကီးဆံုးအစားအေသာက္ေတြ တင္ေပးလိုက္တာပါ။စားၾကေနာ္၀ေအာင္စားၾက။မေလာက္ရင္ ပါဆယ္ပါဆြဲသြား
လိုရတယ္။
ၾကိဳးစားေနပါဦးမည္......
Okisu
Okisu
Tuesday, January 8, 2008
ေမာ္ဒန္အလြန္
ေရာ့...
ယူလိုက္စမ္းပါ ေဟာဒီ
ပၪၥလက္ ရင္ဘတ္
ဖြင့္ထားတယ္
ႏွလံုးသားတံခါးေတြ
ငါ့ရဲ႕ ကာရံမဲ့ေနတဲ့
ရင္ခြင္တစ္စံုနဲ႕
ခဏတာေႏြးေထြးမႈ
ေပးနိုင္တယ္။
အမုန္းဆိုတာၾကီးကို
ၾကက္ေၿခခတ္ထားလိုက္
အခ်စ္ဆိုတာၾကီးကိုလည္း
ခဏေခါက္ထားလိုက္။
မေက်နပ္ရင္Delete ပါ လုပ္နုိင္တယ္။
ခံစားခ်က္ဆိုတာ ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းပါ။
ဘ၀ဆိုတာ ဆူနာမီေရလႈိင္း။
သစၥာဆိုတာ ေကာင္းကင္ၾကီး။
အဲဒီလိုေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေတြးလိုက္ပါ။
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ အရာအားလံုးကို
ခံစားတတ္လာမွာေပါ့.......။
ၾကိဳးစားေနပါဦးမည္......
Okisu
ေရာ့...
ယူလိုက္စမ္းပါ ေဟာဒီ
ပၪၥလက္ ရင္ဘတ္
ဖြင့္ထားတယ္
ႏွလံုးသားတံခါးေတြ
ငါ့ရဲ႕ ကာရံမဲ့ေနတဲ့
ရင္ခြင္တစ္စံုနဲ႕
ခဏတာေႏြးေထြးမႈ
ေပးနိုင္တယ္။
အမုန္းဆိုတာၾကီးကို
ၾကက္ေၿခခတ္ထားလိုက္
အခ်စ္ဆိုတာၾကီးကိုလည္း
ခဏေခါက္ထားလိုက္။
မေက်နပ္ရင္Delete ပါ လုပ္နုိင္တယ္။
ခံစားခ်က္ဆိုတာ ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းပါ။
ဘ၀ဆိုတာ ဆူနာမီေရလႈိင္း။
သစၥာဆိုတာ ေကာင္းကင္ၾကီး။
အဲဒီလိုေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေတြးလိုက္ပါ။
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ အရာအားလံုးကို
ခံစားတတ္လာမွာေပါ့.......။
ၾကိဳးစားေနပါဦးမည္......
Okisu
Friday, January 4, 2008
Wednesday, January 2, 2008
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီသို႕
အတၱေတြ ေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕
တစ္ခ်ိန္က ငါ့တို႕တူတူ
လမ္းေလွ်ာက္ဖူးခဲ့တယ္။
ပန္းခင္းထားတဲ့ လမ္းထဲမွာ
အၿဖဴေရာင္ ဖိနပ္ေတြနဲ႕
နင္းၿဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။
အၿဖဴေရာင္တိမ္တိုက္
ေတြကိုလည္း တစ္ခ်ိန္က
ေငးၾကည့္ရင္း သီခ်င္းေတြ
ေအာ္ဆိုခဲ့ဘူးတယ္။
fighter ဂိမ္းေတြကိုလည္း
ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့
ၿပိဳင္ႏွိပ္ဖူးခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးေတြ
ေရွ႕က်ရင္လည္း
ဂိုက္ေပးၾကမ္းရတာ အေမာ။
တကယ္ လို႕မ်ားငါတို႕ေတြ
ၿပန္ေတြ႕ ခ့ဲရင္
မွတ္မိပါဦးမလား။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
new yearနဲ႕အတူ
ခင္မက္လွ်က္.......
(သယ္ရင္း ထိန္လင္းေအာင္ <ခတၱသာေကတ> သို႕႕႕႕)
အတၱေတြ ေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕
တစ္ခ်ိန္က ငါ့တို႕တူတူ
လမ္းေလွ်ာက္ဖူးခဲ့တယ္။
ပန္းခင္းထားတဲ့ လမ္းထဲမွာ
အၿဖဴေရာင္ ဖိနပ္ေတြနဲ႕
နင္းၿဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။
အၿဖဴေရာင္တိမ္တိုက္
ေတြကိုလည္း တစ္ခ်ိန္က
ေငးၾကည့္ရင္း သီခ်င္းေတြ
ေအာ္ဆိုခဲ့ဘူးတယ္။
fighter ဂိမ္းေတြကိုလည္း
ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့
ၿပိဳင္ႏွိပ္ဖူးခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးေတြ
ေရွ႕က်ရင္လည္း
ဂိုက္ေပးၾကမ္းရတာ အေမာ။
တကယ္ လို႕မ်ားငါတို႕ေတြ
ၿပန္ေတြ႕ ခ့ဲရင္
မွတ္မိပါဦးမလား။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
new yearနဲ႕အတူ
ခင္မက္လွ်က္.......
(သယ္ရင္း ထိန္လင္းေအာင္ <ခတၱသာေကတ> သို႕႕႕႕)
Subscribe to:
Posts (Atom)
