ၿဖစ္တတ္ပါတယ္....

မိုးသည္တၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ႏွင့္ရြာေနသည္။မနက္ေစာေစာမိုးရြာေနသည္မို႕ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္လူမ်ားၿပည့္က်ပ္ေနသည္။
"ဟင္း......မိုးရြာရတဲ့ထဲဘတ္စ္ကားကလည္းမလာနိုင္ဘူး"
ေမာ္တစ္ေယာက္ေရရြတ္လိုက္သည္။ခဏ အၾကာတြင္ဘတ္စ္ကားတစ္စီးစိုက္လာသည္။လူကလည္းက်ပ္သည္မို႕ေမာ္တိုး၍အတက္
"အား........"
အေနာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရုပ္ကခပ္ေခ်ာေခ်ာမွာမွ ေၿပာင္စပ္စပ္ရုပ္ေပါက္ေနသည္။အသက္ကေတာ့ သူ႕ႏွင္တူတူေလာက္ဘဲရွိလိမ့္မည္။
သူ႕လိုဘဲအၿဖဴႏွင့္အစိမ္းကို၀တ္ထားသည္။
"ေဟ့လူ ဘယ္လိုၿဖစ္လို႕မ်ားသူမ်ားေၿခေထာက္ကို တက္နင္းထားတာလည္း"
ေမာ္စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ေအာ္လိုက္သည္။
"ဟာ......ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ" ေၿပာေနရင္းမွာပင္
"ေဟ့....လိုက္မွာလားမလိုက္ဘူးလား"
အေနာက္ကစပါယ္ယာေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားလန္႕သြားသည္။ေမာ္ေၿခေထာက္ ကလည္းနာေနသည္မို႕"မတတ္နိုင္ဘူး"ဟုစိတ္ထဲတြင္
ေရရြတ္လိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာဘူး" ေဘးနားကကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ၿဖင့္
"ဟာ... ကြ်န္ေတာ့ေၾကာင့္ၿဖစ္ရတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ"
ေမာ္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့တင္းေနသည္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုေလွ်ာ့၍
"ရပါတယ္။မေတာ္တဆ ၿဖစ္တာဘဲ"
ေၿပာသာေၿပာရသည္။ေမာ္လံုး၀မေက်နပ္တာေတာ့ အမွန္ပင္။ေမာ္ အၾကံထုတ္ေနသည္။ဟုတ္ၿပီ ေမာ္စိတ္ထဲတြင္ေရရြတ္လိုက္သည္။
"ေဟ့လူ ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလည္း။လူကို တြဲဦးေလဗ်ာ"
"ဟာ...ဟုတ္ကဲ့။ေက်ာင္းလညး္ မမွီေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုသြားမလို႕လည္း" ေမာ္ခပ္တည္တည္ၿပံဳး၍
"ဖိနပ္ဆိုင္" ရုတ္တရက္မို႕ေၾကာင္သြားသည္။ေမာ္က
"ခင္ဗ်ား ေၾကာင့္က်ေနာ့ဖိနပ္ၿပတ္သြားရတာ ၀ယ္ေပးရမယ္ေလဗ်ာ"
"ေၾသာ္....ဟုတ္ကဲ့"
ေမာ္ေပ်ာ္သြားသည္။စိတ္ထဲတြင္ ငါ့အၾကံေအာင္ၿပီဟုေရရြတ္လိုက္သည္။သူ႕ကိုေမာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ကပ္ထဲကပိုက္ဆံထုတ္၍ေရတြက္ေနသည္။
**********************************************************************************

မိုးတိတ္၍ေနထြက္စၿပဳေနသည္။ေနထြက္ခါစမို႕ ပတ္၀န္းက်င္သည္သာယာေနသည္။ရာသီဥတုႏွင့္ အတူေမာ္၏မ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးရႊင္ေန၏ေမာ္ကလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
"ေဟ့လူ...ဖိနပ္၀ယ္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးဘဲေနာ္။ဒါနဲ႕ ေနပါဦးခင္ဗ်ားနံမည္က"
"ေၾသာ္.....က်ေနာ့နံမည္ကေကာင္းကင္မ်ိဳးပါ။မင္းနံမည္ကေရာ"
"ဟယ္နံမည္က အစမ္းပါလား။အဲနံမည္ ရွားတယ္ေနာ့။က်ေနာ့နံမည္က ေမာ္ပါ ေတြရတာ၀မ္းသာပါတယ္"
ေမာ္လက္ကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္မ်ိဳး ၿပံဳး၍ေမာ္လက္ကို ကိုင္လိုက္သည္။ေမာ္က
"ဒါဆိုခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ေနာ္သူငယ္ခ်ငး္ၿဖစ္ၿပီေပါ့ေနာ္" ေကာင္းကင္မ်ိဳးၿပံဳး၍
"ဒါေပါ့"
ေမာ္ႏွင့္ေကာင္းကင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္၍အားရပါးရရယ္လိုက္ၾကသည္။
***********************************************************************************
ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ေနလံုးၾကီးကၿပံဳး၍ၾကည့္ေန၏။မနက္ခင္း၏အလွကိုငွက္ကေလး မ်ားက ေတးဆိုေနသည္။ ထိုမနက္ခင္းတြင္ေမာ္လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ
စိတ္ထဲတြင္ၾကည္လင္ေနသည္။ ကားဂိတ္တြင္ေမာ္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးကိုလိုက္ရွာေနမိသည္။
"သူဘယ္မွာလည္းမသိဘူးေနာ္"
ေမာ္မေတြ႕သည့္အဆံုး ကားေပၚသို႕တက္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ကင္မ်ိဳး၏ အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနမိသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မ်က္ရည္၀ဲသြားသည္။
"ငါ့ကိုမ်ား ေမ့သြားၿပီလားမသိဘူး"
ေမာ္ပါးစပ္ကတိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္သည္။

*********************************************************************************
ေမာ္၏ ေၿခလွမ္းမ်ားသည္တကင္ၾကြမွဳမရွိ အခန္းထဲသို႕တစ္လွမ္းၿခင္းေလွ်ာက္သြား၏။ အခန္း၀သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးဖြင့္မည္အလုပ္။ တံခါးဖြင့္၍ေၿပးထြက္လာ
ေသာလူတစ္ေယာက္။
"အင့္"
"အား"
ရုတ္တရက္မို႕ ေမာ္ေရွာင္မခ်ိန္မရ။ မ်က္လံုးထဲ ၿပာသြားသည္။ေခါင္းထဲတြင္မူးေနာက္သြားသည္..။
"ဟင္ ေကာင္ကင္မ်ိဳး"
ဟုတ္ပါသည္ ေကာင္ကင္မ်ိဳးအစစ္။ ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ ပြတ္ေနသည့္ေကာင္းကင္မ်ိဳး
"ဟာ....ေမာ္မလား"
ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ အံၾသ၍ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္ေၿပးမလဲမိၿပီ"
အေနာက္က ေအာ္လိုက္ေသာ လူအုပ္စုေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားလန္႕သြားသြားသည္။
"ေမာ္ ေဆာရီးေနာ္နာေသးလားဟင္"
ႏွစ္ေယာက္သားေတာ္ေတာ္နာသြားသည္ကအမွန္ပင္။ ကိုယ့္ႏွဖူးကိုယ္ၿပန္စမ္းၾကည့္ေတာ့ ဖုၾကီးထြက္ေနသည္။
"ဟင္....ဘုထြက္သြားၿပီ"
"ဟယ္.. ဟုတ္ပါ့"
*********************************************************************************
အရိပ္ရသစ္ပင္ၾကီးတစ္ခုတြင္ ထိုင္ေနသည္။ေမာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုညစ္ေနသည္။ သူနဲ႕စေတြထဲကကို ကံကဆိုးေနတာ။ ခုလည္းၾကည့္ေလေခါင္း
မွာ အလကားေနရင္းဘုတစ္လံုးရသြားသည္။
"အားးးးးးးးးး ေဟ့လူ။ ၿဖည္းၿဖည္းလုပ္ပါ။နာလိုက္တာ။ကိုယ့္အသားမဟုတ္တိုင္း"
"အိုးး...ေဆာရီးဘဲဗ်ာ။စိတ္ပါသြားလို႕ ဥံဳဖြ"
မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ အၾကံတစ္ခုရသြားသည္။
"ေဟ့လူ....ၿပီးရင္ငါ့ကိုမုန္႕လိုက္၀ယ္ေကြ်းရမယ္" ရုတ္တရက္မို႕
"ဗ်ာ...." ေမာ္ခပ္တည္တည္ၿဖင့္
" မဗ်ာနဲ႕ ၀ယ္ေကြ်းဆို၀ယ္ေကြ်းဒါဘဲ "
ေကာင္းကင္မ်ိဳးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကပ္ထုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင့္စိတ္ညစ္ေနသည့္ပံု။
(ဆက္ရန္)

OkIsU