မိသားစု

မိသားစုဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးက ဘယ္သူစၿပီးေၿပာခဲ့တာလည္းမသိေပမယ့္ အေတာ္ေလးေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိတဲ့ စကားလံုး
ေလးပါ။က်ေနာ္က မိသားစုထဲမွာအငယ္ဆံုးပါ။အငယ္ဆံုးဆိုတာနဲ႔ သိတယ္မလား ဆိုးခ်င္းတိုင္းဆိုး ကဲခ်င္တိုင္းကဲလုပ္ခ်င္ရာကို
ေလွ်ာက္လုပ္ေနေတာ့တာဘဲ။အလုပ္ဆိုလည္းအမေတြက အသက္၁၁ႏွစ္ေလာက္ဆိုထမင္းေကာင္းေကာင္း ခ်က္တက္ေနဘီ
အငယ္ေတြက အခုထိမခ်က္တတ္ေသးဘူးဗ်။အမေတြက ထမင္းေတြဟင္းေတြခ်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္အငယ္ေတြကေဂၚလီရိုက္ေကာင္း
ေနတုန္း။အဲဒီထဲမွာက်ေနာ္က အဆိုးစံုးဆံုးဗ်။ေမာင္ေတြ၊အကိုေတြ၊ဦးေလးေတြၾကားမွာၾကီးလာတာဆိုေတာ့ သိတယ္မလားမရမက
ပိုက္ဆံေတာင္း၊အားေနရင္ေဂၚလီရိုက္ဖို႔ေလာက္ဘ ဲစဥ္းစားေနတဲ့ေကာင္ဗ်။ဆိုးတာမွေတာ့ေတာ့ကိုဆိုးတာ။အကိုဆိုတာဘယ္ေလာက္
ေတာင္ ဆိုးလဲဆိုေတာ့အဲဒီတံုးက သူက ၄ႏွစ္ဘဲရွိေသးတာ။က်ေနာ္တို႔က အဘိုးကိုနာနားလို႔ေခၚတာ။အဲဒီ.. ေန႔ကဘာစိတ္ကူးေပါက္
လဲ မသိပါဘူး။ဘိုးေအကို "ေဟ့ေရာင္...နာနား" ေခၚၿပီးထြက္ေၿပးသြားတယ္။အဲေလာက္ထိကို ဆိုးတာ..။အဲအဆိုးစံုးကေတာ့ က်ေနာ္
ေပါ့ဗ်ာ။က်ေနာ္တို႔အိမ္က ေရထည့္တယ္ဗ်။ေရစက္လည္း ရွိတယ္။က်ေနာ္က မိသားစုထဲမွာတာ၀န္တစ္ခုလုပ္ရတယ္။အဲဒါ ေရဖိုး
ေကာက္ရတဲ့တာ၀န္ဘဲ။ေရဖိုးေကာက္ရတာေလာက္ စိတ္ညစ္တာ မရွိဘူးဗ်ာ။ေရဖိုးေတာင္းမလို႔ အိပ္ေရွ႕ကိုရပ္လိုက္တိုင္း၊ရန္ၿဖစ္
ၿပတဲ့သူနဲ႔၊အိမ္ေနာက္ေဖးကထြက္ေၿပးသြားတဲ့သူနဲ႔၊မီးပိတ္ၿပီးအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့သူနဲ႔၊စံုေနတာဘဲဗ်ာ။အဲဒီေန႔..လူကကစား
ေနရင္းေရဖိုးေကာက္ခိုင္းေတာ့ စိတ္က တိုေနတာေပါ့ဗ်ာ။အဲ့ဒီေန႔ အဲဒီအိမ္က မိန္းကလည္းအၿမဲတမ္းပုန္းေနက်ေလ။က်ေနာ္ကလည္း
စိတ္တိုတိုနဲ႔"ေဟ့အေဒၚၾကီး..ေရဖိုးေပးမလားမေပးဘူးလားမေပးရင္ရဲစခန္း သြားတိုင္မွာေနာ္"လို႔ေၿပာၿပီးတစ္ခ်ိဳးထဲထြက္ေၿပးတာ
အဲဒီေတာ့မွထြက္လာၿပီး အိမ္ကိုလာတိုင္တာ။က်ေနာ္ကလညး္ အဲဒီတုန္းက၆ႏွစ္ေလာက္ဘဲရွိေသးတာ။လူေလးက လက္ေတာင့္
ေတာင့္ေလးနဲ႕လူၾကီးကိုေၿပာရမလားဆိုၿပီး တစ္မိသားစုလံုးက်ေနာ္တို႕ေမာင္ႏွမေတြကိုေၿပာလို႔ကိုမဆံုးေတာ့ဘူးဗ်။အဲေလာက္ထိ
မိသားစု ထဲမွာေအာ္ေၾကာလန္တာဗ်....။ ။