အထီးက်န္

တိတ္ဆိတ္ၿခင္းေတြကို အရည္ေဖ်ာ္ေသာက္
ပစ္ခဲ့ တဲ့ညတစ္ည။
ေကာင္ကင္ၾကီး ဟာလည္း အေရာင္မဲ့ေနခဲ့ၿပီ။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဟာ ဓါတ္တိုင္ရဲ႕
မီးအလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္ေလးေတြနဲ႕။
ေမွာင္လြန္းတဲ့ လမ္းေတြမွာ စမ္းတစ္၀ါး၀ါး
ေၿခဦးတည္ရာ ကိုေလွ်ာက္သြားခဲ့ရင္း။
အထီးက်န္ ေန႕ရက္မ်ားစြာကို
ၿဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။

ငါ့ရဲ႕ေပါက္ကြဲမႈသံစဥ္ေတြဟာ
ေရလႈိင္းေတြလို ရိုက္ခတ္ခဲ့ၿပီ။
အက်ည္းတန္လြန္းတဲ့
မလွပတဲ့ ငါ့ဘ၀စာမ်က္ႏွာေတြကို
ဒီမွာတင္အဆံုး သတ္ခ်င္လိုက္ၿပီ။

နားလည္ေပးပါလို႕လညး္
မေတာင္းဆိုခ်င္ေတာ့ဘူး။
အသံုးမက်တဲ့ ငါ့ရဲ႕ဘ၀ကို
ပစ္ပယ္သြားတာဟာမဆန္းပါဘုူး။
ဒီေန႕ဟာလည္းအထီးက်န္ဦးမွာဘဲ
ေနာက္ေန႕လည္းအထီးက်န္ဦးမွာဘဲ
မထူးေတာ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြနဲ႕အတူ
အသက္ဆက္ရွင္ ေနဦးမွာပါ......။ ။