Monday, December 24, 2007


မွတ္မွတ္ရရ ဒီဇင္ဘာ
နက္မိုးလင္းေတာ့ၿပကဒိန္ကို လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ25တဲ့။ေကာင္းကင္ၾကီးကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ၿမဴေတြဆိုင္းေနတယ္။ဘာလိုလိုနဲ႕က်ေနာ့္ေခြးေလးေတြနဲ႕ခြဲရတာတစ္ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ပီေပါ့
ေနာ္။အရမ္းေအးၿပီး ခ်မ္းလြန္းတဲ့ခရစ္စမတ္ေဆာင္းညေတြဘယ္ေလာက္အထိေတာင္ၿဖတ္သန္းရဦးမွာလဲ။အရင္
ကဒီလိုေန႕ဆိုရင္သံုးေယာက္သား တူတူေစာင္ၾကီးခင္းၿပီး ဖက္ၿပီးအိပ္ၾကတာ။ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ခု
ေတာ့ဘာေတြၿဖစ္ကုန္ၿပီလည္း။က်ေနာ္တို႕ အိမ္မက္ေတြမက္ခဲ့တာလား။ဒါလည္းမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။က်ေနာ္အတြက္
ေတာ့အိမ္မက္တစ္ခုလိုဘဲ။အားလံုးဟာခဏေလးအတိုင္းဘဲ။က်ေနာ့္ေခြးေလးကို၀ယ္ေတာ့ မိုးရာသီထဲမွာအဲတုန္းက
ေသးေသးေလး ေပါက္စေလးဘဲရွိေသးတယ္။က်ေနာ္လည္း ငယ္ငယ္ေလးဘဲရွိေသးတယ္။က်ေနာ့္အဘြားကိုပူဆာ
ေတာ့သိပ္မ၀ယ္ေပးခ်င္ဘူး။က်ေနာ္ကလည္းဘယ္ရမလဲငိုၿပီးေတာ့၀ယ္ခိုင္းတာေပါ့။ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္အရမ္း
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေခြးေလးကိုရခဲ့ပါတယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ ခ်မ္းလို႕တုန္ေနတာဘဲ။က်ေနာ္က ရင္ဘတ္ထဲထည့္ၿပီး
ပိုက္ထားလိုက္ေတာ့ ေႏြးသြားပံုရတယ္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာတဲ့က်
ေနာ့အတြက္ေတာ့ အရမ္းကိုေပ်ာ္စရာေကာငး္တဲ့ေခြးထိန္းတဲ့အလုပ္ေလးတစ္ခုရခဲ့ပါတယ္။တစ္ခါမွ မနက္ေစာေစာ
မထတတ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ေခြးေလးရလာတဲ့အတြက္မနက္ေစာေစာထၿပီး မနက္စာထေကြ်းရတယ္။ညဆိုလည္းအိပ္
မရဘူး။က်ေနာ့္ေခြးေလးကို ဘယ္လူမ်ားလာယူမလဲဆိုၿပီးေတြးပူၿပီး ထထေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ရတာညတိုင္းေပါ့။ေက်ာင္း
ကၿပန္လာရင္သူ႕တို႕အတြက္ မစားရက္မေသာက္ရက္နဲ႕မုန္႕ေတြလည္း၀ယ္ခဲ့တယ္။အရမ္းစိတ္ညစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ
ဆိုရင္လည္းသူတို႕ ကိုဖက္ၿပီးငိုခဲ့တယ္။က်ေနာ္စိတ္ညစ္တာေတြကိုလည္း ေၿပာၿပတယ္။နားမလည္ေပမယ့္ က်ေနာ္
ငိုရင္ မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားေလးေတြနဲ႕ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ကိုအၿမဲႏွိပ္သိမ့္ေပးတဲ့သူတို႕။အရမ္းေအးတဲ့ည ေတြဆိုအိပ
ပ်က္ခံၿပီး ကိုယ့္ေငြ႕ေပးၿပီးသိပ္ခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြလည္းမနည္းေပါ့။အဲဒီအခ်ိန္ေတြဟာက်ေနာ့္အတြက္
ေတာ့ခဏေလးအတိုင္းပါဘဲ။ရုတ္တရက္ဆိုသလို က်ေနာတို႕ေတြခြဲရမယ့္အေၿခအေနေရာက္လာပါတယ္။
အေဖနဲ႕အေမဆီကိုသြားရမယ္တဲ့ဗ်ာ။က်ေနာ္ဘာကိုေရြးရမွာလည္း။က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေခြးေလးေတြနဲ႕ တစ္ရက္
ေလးေတာင္မခြဲနိုင္တဲ့က်ေနာ္။က်ေနာ္ဘာကိုေရြးရမလဲဟင္။က်ေနာ္ က်ေနာ့္ေခြးေလးေတြကိုမခြဲနိုင္ဘူး။က်ေနာ့္ ရဲ႕
အိမ္မက္ေတြအဲ အခ်ိန္ကစၿပီး။အားလံုးပ်က္စီးခဲ့ၿပီေပါ့။က်ေနာ္ အေဖနဲ႕အေမဆီလိုက္သြားရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။က်ေနာ္
မွာေရြးစရာလမ္း လည္းမရွိေတာ့ဘူး။က်ေနာ္တို႕ခြဲရမွာဘယ္အခ်ိန္ထိလည္း ဆိုတာမသိဘူး။တစ္သက္လံုးလည္းၿဖစ္
ခ်င္ၿဖစ္မယ္။ခဏေလးလည္းၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္။ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္က်ေနာ္တို႕ ေတြခြဲရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။ေနာက္ဆိုက်ေနာ္
ေခြးေလးကိုနမ္းခြင့္ေတာင္ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ ခြဲရမယ့္ညမွာတစ္ညလံုးသူတို႕ကို
အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။သူတို႕ခြဲရမယ္ဆိုတာသိလို႕လား မသိဘူး။သူတို႕မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းေနတယ္။ၿဖစ္နိုင္ရင္တစ္
သက္လံုးသူတို႕နဲ႕ေနခ်င္တဲ့က်ေနာ္။ခုဘယ္လမ္းကိုေရြးရမွာလည္းဗ်ာ။က်ေနာ့္အတြက္ေရြးစရာလမ္းကမရွိမွမရွိ
ေတာ့တာ။ဘယ္ေလာက္ဘဲခ်စ္ခ်စ္ခြဲသြားရမွာဘဲ။ေလယာဥ္ကြင္းကိုထြက္ခံနီးေတာ့ သူတို႕ကိုပိတ္ထားတဲ့ၿခံတခါးကို
အတင္းဘဲလက္နဲ႕ယက္ဖြင့္ရင္း။သူတို႕ေအာ္ေနတဲ့အသံကိုၾကားရပါတယ္။သူတို႕စိတ္ထဲမွာ သူတို႕ကိုထားခဲ့မယ္
ဆိုတာသိေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္။က်ေနာ္ကားေပၚကၿပန္ဆင္းဖို႕ ၾကိဳးစားပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ကားဘီးကစၿပီးေရြ႕ေနၿပီ
က်ေနာ့္မ်က္စိေတြၿပာေနတယ္။ကားေနာက္ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံခါးကိုဖြင့္ေအာင္လက္နဲ႕ယက္ၿပီးဖြင့္
ေနတဲ့ေခြးေလး။က်ေနာ့ေနာက္ကိုသူလိုက္ဖို႕ၾကိဳးစားေနတယ္။က်ေနာ္ဘယ္လိုေၿဖသိမ့္ရမွာလည္းဗ်ာ။က်ေနာ္သူတို႕
အေပၚအရမ္းရက္စက္ရာက်ေနၿပီေပါ့ေနာ္။က်ေနာ့ မ်က္ရည္ေတြအလိုလိုေနရင္းက်လာတယ္။က်ေနာ့ ဘ၀မွာမထင္
မွတ္ေအးလြန္းတဲ့ေဆာင္းညေတြကိုၿဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ဘုရားဆီမွာ ဆုေတာင္းတိုင္းက်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တဲ့ေခြးေလး
ေတြနဲ႕ၿမန္ၿမန္ၿပန္ေတြ႕ရပါေစလို႕အၿမဲဆုေတာင္းေနမိတယ္။အရမ္းေအးလြန္းတဲ့ေဆာင္းေနေတြဆို တစ္ေယာက္ထဲ
က်ေနာ့ေခြးေလးေတြဓါတ္ပံုထုတ္ၾကည့္ရင္း စကားေတြေၿပာေနမိတယ္။သူတို႕ေတြလည္း က်ေနာ့္ကိုတမ္းတမိရင္
တမ္းတမိမွာေပါ့ေနာ္......။


su!!!

1 comment:

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

သယ္ရင္းေရ မင္းေခြးေလးေတြအေပၚ ထား႐ိွတဲ့ ေမတၱာကို သိလိုက္ရတာ ခံစားရတယ္....ေအးကြာ ဒို႕ေတြ ဒီလိုပဲ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ အရာေတြနဲ႕ပဲ ေ၀းကြာေနရတယ္......