Friday, December 7, 2007
စညး္
ၾကယ္တာရာ မဆံုတဲ့ေကာင္ကင္ထက္မွာ
ပစ္စလက္ခတ္ မ်က္ရည္စက္မ်ားနဲ႕
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကို ေသာက္သံုးခဲ့တယ္။
၀တ္လစ္စလစ္ၿဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္ကင္ၾကီးထက္မွာ
လမင္းေလးကထြန္းေတာက္ ေနဆဲေပါ့။
ေၿမၾကီးကို သစၥာဆိုၿပီး
ေကာင္ကင္ ၾကီးကိုကတိၿပဳရင္ေတာင္
မာနၾကီးတဲ့ မင္းမ်က္၀န္းေတြနဲ႕
ငါ့ကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနဦးမွာလား။
မလွပတဲ့ငါ့ဘ၀ကို မင္းဘယ္လိုမွ
ခံတြင္းေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ငါသိပါတယ္။
ငါ့မွာေတာ့ၾကယ္ေၾကြ တာေလးေတြကို
ထိုင္ၾကည့္ရင္း ေနရက္ေတြကို
လက္ခ်ိဳးေရတြက္ဆဲေပါ့။ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ေကာင္တယ္ကဗ်ာေလးက..ခံစားလို႕၇တယ္......
သူငယ္ခ်င္း...ဆက္ေရး..ဆက္ဖတ္မယ္ေနာ္
very romatic poem
၀တ္လစ္စလစ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ မင္းမို႔ ၾကည့္ရဲတယ္။ ရွက္ခ်ာႀကီး။
Post a Comment