ခါးသည္းစြာနဲ႕ အဆိပ္တက္ရင္း
ၿပဴတင္းေပါက္ ၀ေလးကို
ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။
ဟိုခပ္လွမ္းလွမ္းေလးမွာ
တို႕ႏွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့
ၿမက္ခင္းၿပင္မွာ
ေၿခရာေလး ေတြက
ၿပန္႔ၾကဲလို႕ေနတယ္။
မင္းထင္သလို ငါဟာ
ရက္စက္တတ္တဲ့ လူ
တစ္ေယာက္ပါ။
မင္းငါ့ကိုၾကိဳက္ သလို
အၿပစ္ေပးနိုင္ပါတယ္။
မေၾကနပ္လို႕ လို႕
ငါ့ရင္ဘတ္ကို လမ္းတံတား
လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္။
မင္းေလွ်ာက္မ့ဲလမ္း မွာ
ခင္းေပးဖို႕အသင့္ပါဘဲ။
ရက္စက္ခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ
ငါမေၿပာၿပနိုင္ဘူး။
ခါးသည္းစြာနဲ႕
မ်က္ရည္စက္ေတြၾကားမွာ
ေမ့ေပ်ာက္နိုင္ေအာင္
ၾကိဳးစားရဦးမွာဘဲ။
အၾကင္နာမဲ့ေနတဲ့
ေအးတိေအးစက္ငါ့ ရင္ဘတ္က
မင္းကို ေႏြးေထြးမႈမေပးနုိင္ေပမယ့္
ခဏတာအိမ္မက္ေလး အၿဖစ္ေတာ့
မက္ခြင့္ေပးနိုင္ပါတယ္
ယံုပါကြာ.....။
2 comments:
သယ္ရင္းေရ ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးကြာ...
ကဗ်ာေလးကေကာင္းတယ္.. ေကာင္ေလးကသနားပါတယ္ကြာ :(
Post a Comment